Η ιστορία του τυριού
Το τυρί το είδες, τη φάκα δεν την είδες;
Μια έρευνα του Πανεπιστημίου του Bristol, αναφέρει ότι το τυρί εμφανίστηκε κάπου στην Νεολιθική εποχή. Η έρευνα δείχνει ότι βρέθηκαν ίχνη από λίπος γάλακτος πάνω σε αρχαία κεραμικά, (σουρωτήρια) όπου τα χρησιμοποιούσαν για να στραγγίζουν το γάλα. Οι υπολογισμοί τους έφεραν το αποτέλεσμα , ότι ο άνθρωπος έφτιαχνε τυρί και πριν από 7.500 χρόνια
Πάντως ένας μύθος αναφέρει ότι ένας Άραβας έμπορος που διέσχιζε την έρημο ….
μετέφερε γάλα μέσα σε ένα ασκί από το στομάχι ενός αρνιού. Η πυτιά που υπήρχε στο εσωτερικό ,αλλά και η ζέστη χώρισε το γάλα σε τυρόγαλο και σε πήγμα. Όταν ο Άραβας το είδε, το δοκίμασε και κάπως έτσι αρχίζει και η ιστορία του τυριού.
Η πρώτη μαρτυρία με γάλα είναι αυτή της ελληνικής μυθολογίας.
-Ο Δίας κυνηγημένος από τον πατέρα του τρέφεται με γάλα από την κατσίκα Αμάλθεια.
Στην συνέχεια ο Δίας θέλοντας να χαρίσει την αθανασία στον γιο του Ηρακλή, ζήτησε από την Ήρα να τον θηλάσει.
Η ζηλιάρα σύζυγος αρνήθηκε μια και ο Ηρακλής δεν ήταν δικό της παιδί. Τότε με διαταγή του Δία οι ουρανοί άρχισαν να τρέχουν γάλα για να θηλάσει το παιδί. Από τότε έμειναν στον ουρανό οι «Γαλαξίες»
-Ο Όμηρος στην «Οδύσσεια» περιγράφει τον βοσκό και τυροκόμο «Πολύφημο» που λάτρευε τα ζώα του και προτιμούσε να φάει τους συντρόφους του Οδυσσέα παρά τα πρόβατά του. Εκεί ο επικός Όμηρος περιγράφει τα τυράκια που ωρίμαζαν μέσα στην σπηλιά.
-Ο Αριστοτέλης και ο Διοσκουρίδης ήταν οι πρώτοι που έδωσαν τις πρώτες συνταγές για την παραγωγή τυριού. Σε τραγωδίες και κωμωδίες έχουμε μέχρι και συνταγή κατασκευής τυριού με χρήση γάλακτος συκιάς σαν πυτιά. Στην αγορά των Αθηνών υπήρχε χώρος ειδικά αφιερωμένος στα τυριά. Τα φρέσκα πουλιόντουσαν με το βάρος και τα ώριμα με το κομμάτι.
-Στην αρχαία Σπάρτη υπήρχε ολόκληρη τελετουργική γιορτή κατά την οποία, όταν ενηλικιώνονταν οι νέοι, έκρυβαν σε δύσκολα και απρόσιτα μέρη τυράκια και άλλα φαγώσιμα, τα οποία έπρεπε να τα βρουν χωρίς να τους αντιληφθούν.
Οι Ρωμαίοι υπήρξαν σπουδαίοι τυροκόμοι αλλά και φίλοι του τυριού.
Κατά την διάρκεια της Βυζαντινής αυτοκρατορίας στον Ελληνικό χώρο η τυροκομία ήταν πολύ εκτεταμένη. Οι λίγες μαρτυρίες που έχουμε ομιλούν για το βλάχικο τυρί, τις μυζήθρες (απ’ όπου πήρε το όνομά του και ο Μυζηθράς – Μιστράς). Τρωγόταν πολύ από τις κατώτερες κοινωνικές τάξεις μαζί με μαγειρεμένα λαχανικά.
https://el.wikipedia.org/
Πάμπολλες μαρτυρίες τόσο από Ευρωπαίους περιηγητές αλλά και Αραβικά κείμενα, αναφέρουν την Κρήτη ως σπουδαία παραγωγό τυριού και ιδιαίτερα τα Χανιά που έφεραν και το προσωνύμιο «ΤΥΡΟΠΟΛΙΣ».
-Στο τέλος του 19ου αιώνα ο Εμμανουήλ Μπενάκης κατάλαβε την οικονομική σημασία της κτηνοτροφίας και κάλεσε από το εξωτερικό το διαπρεπή τυροκόμο Ραϋμόνδο Δημητριάδη, τον οποίο επιφόρτισε με το καθήκον να εκπαιδεύσει τους νέους τυροκόμους της χώρας.
https://el.wikipedia.org/
Λίγο αργότερα οι επίσης μεγάλοι τυροκόμοι Ζυγούρης και Πολυχρονιάδης συνέχισαν το έργο του, διασχίζοντας τη χώρα και εκπαιδεύοντας νέους στην τέχνη.
Κάπως έτσι φτάσαμε ως εδώ και απολαμβάνουμε όλα τα Ελληνικά παραδοσιακά τυριά . Στις Δεκαετίες 1970-1980 όπου στα σχολεία δεν υπήρχαν τα σημερινά κυλικεία , οι μαθητές κρατούσαν καθημερινά μαζί τους το κολατσιό.ΤΟ ΨΩΜΟΤΥΡΙ. Από εκεί βγήκε και και η έκφραση τα έμαθες σαν το ψωμοτύρι.
Στην Ελλάδα καταναλώνεται αρκετή ποσότητα τυριού. Σύμφωνα με στοιχεία 23 κιλά ανά κάτοικο το χρόνο.
Γιάννης Μπόσγας
