Η ιστορία του Ξενοδοχοϋπάλληλου 1980-2022
Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι!
Όλα τα επαγγέλματα κάποια στιγμή περνάνε μια κρίση.
Έτσι και το επάγγελμα των ξενοδοχοϋπαλλήλων (και γενικά όσων ασχολούνται με τον τουρισμό) έφτασε σε αυτό σημείο.
Ένα επάγγελμα που την δεκαετία 1980-1990 θα έπρεπε να είχες Μπάρμπα στην Κορώνη ή κάποιον βουλευτή για να δουλέψεις σε κάποιο ξενοδοχείο.
Δεν χρειαζόταν να έχεις βγάλει κάποια σχολή ή να έχεις εμπειρία.
Η τουριστική σαιζόν ήταν 8 μήνες (ίσως και λίγο παραπάνω).
Τα χρήματα ήταν βάση συλλογικής σύμβασης (+ Κυριακές ,εορτές 75 % , υπερωρίες ). Με ταμείο ασφάλισης το ΤΑΞΥ , ένα από τα καλύτερα ταμεία για τις ανάγκες των εργαζομένων.
Με το ταμείο ανεργίας για όσο διάστημα δεν είναι ανοικτή η επιχείρηση.
Από την δεκαετία του 90 άρχισαν να γκρεμίζονται όλα ένα, ένα. Συλλογική σύμβαση εργασίας, ΤΑΞΥ, Εφάπαξ, Ταμείο Ανεργίας ,ακόμη και η σαιζόν μειώθηκε αρκετά.
Αυτήν την στιγμή κυριαρχεί ένα αλαλούμ στο χώρο με αποτέλεσμα να μην ξέρουμε τι θα ξημερώσει την επόμενη σαιζόν. Ίσως να έφτασε η ώρα να λύσουμε το πρόβλημα αλλιώς θα δούμε σημεία και τέρατα. Εξάλλου στην Πατρίδα μας έχουμε μάθει πως θα πρέπει το κάθε πρόβλημα να φτάσει στο Αμήν και μετά να αρχίσουμε να ψάχνουμε τι φταίει. Και πάντα φταίει ο προηγούμενος ή κάποιος άλλος.
Αρκετοί βγαίνουν και μιλάνε πως το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι ο Covid 19.
Άλλοι διατυμπανίζουν πως οι νέοι είναι τεμπέληδες και δεν δουλεύουν.
Όπως επίσης πως έχουν καλύτερα να ζουν με τα επιδόματα παρά να δουλεύουν.
Μια καθαρά τουριστική χώρα η Ελλάδα με πρότυπο την φιλοξενία της , έχει καταφέρει να τα διαλύσει όλα.
Δεν φταίει ένας ούτε η μια πλευρά, φταίμε όλοι.
Οι μόνοι που δεν φταίνε όμως ,είναι οι νέοι που έχουν γυρίσει την πλάτη τους στο επάγγελμα.
Είναι μια αρρώστια όπως είπαμε παραπάνω που ξεκίνησε την δεκαετία του 90 και έχει μετατραπεί σε πανδημία.
Ας δούμε όμως λοιπόν γιατί έχουμε φτάσει σε αυτό το σημείο.
Εκάστοτε κυβερνήσεις Υπουργεία
Τα τελευταία 30 χρόνια δυστυχώς δεν έχουν κάνει κάτι για τους εργαζόμενους στον τουρισμό. Αντίθετα τους έχουν κατακρεουργήσει. Χωρίς συλλογική σύμβαση και με μισθούς εξευτελιστικούς. Φτάσαμε σε ένα σημείο οι μισθοί να είναι πολύ χαμηλοί , η σαιζόν 4-5 μήνες ή στην καλύτερη περίπτωση 6 μήνες (αντί για επιμήκυνση) στα εποχιακά ξενοδοχεία και τουριστικές επιχειρήσεις. Με το ταμείο ανεργίας στους 3 μήνες , με κομμένο το Εφάπαξ , και ένα ταμείο ασφάλισης (ΤΑΞΥ) διαλυμένο. Ακόμη τα προηγούμενα χρόνια μπορούσες να έχεις σποραδική εργασία έως 12 ημέρες εργασίας ανά μήνα και αφαιρούσαν 12 ημέρες από το ταμείο ανεργίας. Με αυτές τις συνθήκες δυστυχώς δεν μπορεί να ζήσει ο ξενοδοχοϋπάλληλος την οικογένειά του, αλλά ούτε και ένας νέος να ακολουθήσει το επάγγελμα .
Σχολές τουριστικών επαγγελμάτων
Τι να πει κανείς!
Κάθε Υπουργείο (Τουρισμού ,Εργασίας ,Παιδείας) έχει και δικιά της σχολή στον Τουρισμό. Όλες μαζί όμως δεν κάνουν μια. Δυστυχώς είμαστε έτη φωτός πίσω από άλλες χώρες. Η μεγαλύτερη βιομηχανία ( ο Τουρισμός) και δεν υπάρχει εργοστάσιο. Στις περισσότερες κρατικές σχολές ,τα κτήρια τους είναι υπό κατάρρευση . Είναι δυνατόν να μην υπάρχουν εργαστήρια ,υλικά και μόνιμο προσωπικό. Σίγουρα θα έπρεπε να είχαμε τις καλύτερες σχολές στον κόσμο. Μάλλον δεν θέλουμε ή δεν μας ενδιαφέρει.
Στην δεκαετία 1980-1990 δεν υπήρχαν αρκετές σχολές τουρισμού παρά μόνο 2-3 σε όλη την Ελλάδα. Σήμερα οι σχολές (κρατικές, ιδιωτικές) είναι πάρα πολλές πάνω από 100 , οι νέοι μπορεί να τις επιλέγουν αλλά στην συνέχεια φαίνεται ότι δεν ακολουθούν το επάγγελμα.
Σωματεία
Προσπαθούν όλα αυτά τα χρόνια και σίγουρα αγωνίζονται για το καλό του εργαζόμενου και δεν το αμφισβητεί κανείς. Όλα τα παραπάνω όμως τα χάσαμε μέσα σε 30 χρόνια και θα πρέπει να αναρωτηθούμε το γιατί.
Και όπως λέει ένας πολύ καλός φίλος, οι περισσότεροι βουλευτές αρχίζουν από τα σωματεία.
Ελεγκτικά μέσα του κράτους
Δυστυχώς δεν υπάρχουν ελεγκτικά μέσα και έτσι βολεύονται όλοι. Η στελέχωση είναι μηδαμινή.
Όταν υπάρξει μια δυσκολία ,όλα λύνονται με το χρήμα!
Επιχειρηματίες
Υπάρχουν σωστοί επιχειρηματίες και έξυπνοι και δίνουν μεγάλη σημασία στο προσωπικό τους ,αλλά είναι πολύ λίγοι. Άλλωστε για αυτό και οι εργαζόμενοι είναι στην επιχείρηση αρκετά χρόνια. Φροντίζουν για το προσωπικό τους με σωστούς μισθούς, μπόνους, επαίνους, ταξίδια ,επιμόρφωση, δυνατότητες να σπουδάσουν τα παιδιά τους κ.π.α.
Κατά τα άλλα οι περισσότεροι κάθε χρόνο το ίδιο παραμύθι προς τους εργαζόμενους. Η χρονιά θα είναι δύσκολη ,δεν βγαίνουμε πρέπει να κάνουμε μειώσεις.
Πάντα κάτι θα βρεθεί κάθε χρόνο. Από την μια οι τρελές αγελάδες, την άλλη τα κοτόπουλα, η κρίση , οι πόλεμοι ,οι σεισμοί, οι γείτονες, ο Covid 19 . Δεν γίνεται το προσωπικό να βάζει συνέχεια στην πλάτη τον κάθε επιχειρηματία και αυτός να βάζει το χέρι στην τσέπη του εργαζόμενου. Πολλοί θα θυμούνται όταν καταργήθηκε η συλλογική σύμβαση κυριαρχούσε η φράση. *Αν δεν σου αρέσει να πας σπίτι σου*. Κρίμα μόνο κρίμα.
Μαύρη εργασία και μισθοί
Η μαύρη εργασία εμφανίστηκε στον χώρο αυτό την δεκαετία του 90. Ακόμη ήλθαν οι περίφημες συμφωνίες ,που ο καθένας έδινε ότι ήθελε, και άλλα δήλωνε. Στην ουσία όταν δουλεύεις μαύρα είναι σαν να κλέβεις τον εαυτό σου και μελλοντικά τα παιδιά σου και τα εγγόνια σου. Δυστυχώς έχουν περάσει τόσα χρόνια και δεν μπορούμε σαν κράτος να χτυπήσουμε την μαύρη εργασία!
Εφάπαξ
Σταμάτησε να δίνεται το εφάπαξ 20 ετίας το 2016 . Θα πρέπει ο εργαζόμενος να περιμένει να πάρει κάποια χρήματα όταν βγεί στην σύνταξη.
Ταμείο ανεργίας
Το ταμείο ανεργίας μειώθηκε στο μισό . Οι τρείς μήνες επιδότησης είναι αστείο για αυτούς τους ανθρώπους που υπηρετούν την βιομηχανία του τουρισμού. Θα μπορούσαν να υπάρχουν αμειβόμενα προγράμματα επιμόρφωσης στους εργαζόμενους , για 2-3 μήνες επιπλέον έτσι ώστε να γίνουν καλύτεροι.
Δεν νομίζω κανείς από τους 300 (βολευτές μας) να μπορούν να ζήσουν την οικογένειά τους με 400 ευρώ τον μήνα για τους 3 μήνες που θα επιδοτηθούν από το ταμείο ανεργίας.
Ώρες εργασίας, Ρεπό
Δυστυχώς στο επάγγελμα αυτό δεν υπάρχει κάτι το σταθερό. Όταν έχει δουλειά δουλεύεις και όταν δεν έχει παίρνεις ρεπό.
Δεν υπάρχει το 8άωρο όπως και τα ρεπό και το γνωρίζουν όλοι. Μπορεί να δουλεύεις την εβδομάδα από 56 ώρες έως 90 και πλέον ώρες.
Τα 2 χρόνια COVID 19
Τα 2 χρόνια COVID 19 έχουν φέρει αλλαγές στο επάγγελμα. Έχουν φύγει αρκετοί και έχουν ακολουθήσει κάτι άλλο. Θα έπρεπε όμως το κράτος και οι επιχειρήσεις να είχαν μεριμνήσει για αυτούς.
Οι νέοι
Δεν μπορεί κανείς να ρίξει ευθύνες στους νέους. Ψάχνουν για το καλύτερο και μπράβο τους. Άλλωστε γνωρίζουμε ότι όλες οι μάχες αρχίζουν από τους νέους .
Την λύση την γνωρίζουν όλοι
Αν θέλουμε να συνεχίσουμε να έχουμε τουρισμό στην Χώρα μας, θα πρέπει να γκρεμίσουμε όλα τα αυθαίρετα που έχουν χτιστεί όλα αυτά τα χρόνια και να ξεκινήσουμε από τα θεμέλια με σωστές βάσεις.
Θάλασσα ,ήλιο, αξιοθέατα, καλό φαγητό έχουν όλες οι χώρες.
Φιλοξενία Ελληνική όμως όχι!
Αλλιώς σίγουρα ο τουρισμός θα σβήσει και θα είναι η μεγαλύτερη πανδημία για την χώρα μας.
Καλύτεροι μισθοί με συλλογική σύμβαση εργασίας, επαναφορά ΤΑΞΥ, ταμείο ανεργίας μαζί με επιμόρφωση κατά τους χειμερινούς μήνες, σωστές σχολές τουριστικών επαγγελμάτων ,όχι μαύρη εργασία, σταθερό ωράριο εργασίας και ρεπό, επαναφορά του εφάπαξ και πολλά άλλα.
Και όπως λένε και στην Κρήτη *Ξάσας*
