Στην Ορθόδοξη νηστίσιμη διατροφή καταλυτικό ρόλο παίζει η κατανάλωση βρώσιμων χόρτων άγριων ή στη σημερινή εποχή καλλιεργημένων όπως το σταμναγκάθι που μπορούμε να προμηθευτούμε από τις λαϊκές αγορές και τις φρουταγορές. Η λέξη «χόρτα» προέρχεται από το «χορταίνω» που σημαίνει ότι τα χόρτα κορεννύουν την πέψη και έτσι ελαττώνεται η ανάγκη για τη λήψη άλλης τροφής. Τα χόρτα αποτελούσαν την κυριότερη τροφή των φτωχών και των καλλιεργητών της γης. Τις περισσότερες φορές καταναλώνονταν ωμά ή σαλάτα, όπως τα έβρισκαν στα χωράφια, και άλλα βραστά ή μαγειρεμένα με διάφορους τρόπους, όπως, γιαχνί, βραστά, σε πίτες κ.α. Αυτά τα άγρια χόρτα της Κρήτης έχουν καταταγεί Εθνικό Ευρετήριο Άυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς δηλαδή ακολουθούν πρακτικές αναγνώρισης, διαλογής, συλλογής, επεξεργασίας, συντήρησης, παρασκευής και κατανάλωσης.
Τα άγρια χόρτα είναι πλούσια σε βιταμίνες κυρίως τις Β1, Β2, Α, Κ, C μέταλλα όπως το ασβέστιο το κάλιο το μαγνήσιο και το σίδηρο. Προφανώς όπως και τα άλλα λαχανικά προσφέρουν άπλετα φυτικές ίνες, φυτοστερόλες που μειώνουν πολύ τη χοληστερόλη λόγω της ομοιότητας στη δομή τους και άφθονα αντιοξειδωτικά που βοηθάνε στην πρόληψη κατά του καρκίνου. Τέλος χαρακτηριστικός είναι ο λόγος του ποιητή για τη συλλογή των άγριων χόρτων:
«Περπατάς ώρες, χωρίς να αισθάνεσαι κούραση. Νοιώθεις την επαφή με το χώμα, τ’ αρώματα απ’ τα φυτά. Τα ‘γκίζεις, τα μυρίζεσαι. Μπαίνεις στις λάσπες, στα νερά, πιάνεις το χώμα. Σκύβεις, σηκώνεσαι, σκύβεις, σηκώνεσαι επί ώρες. Και κούραση δεν αισθάνεσαι. Κάθεσαι κατάχαμα, όπως όταν είμασταν παιδιά που παίζαμε στα χωράφια»
