Πριν από πολύ καιρό είχαμε συμφωνήσει μια παρέα 8 ατόμων να επισκεφτούμε το Άγιο Όρος. Βέβαια αφού είχαμε καταλήξει στην ημερομηνία, ο Μιχάλης (μιας και είχaε επισκεφτεί αρκετές φορές το Άγιο Όρος) ανέλαβε τα εισιτήρια του αεροπλάνου και
επικοινώνησε τηλεφωνικά με το Γραφείο Προσκυνητών της Θεσσαλονίκης για να εξασφαλίσουμε τα «διαμονητήρια». Μετά μέσω τηλεφώνου η fax επικοινώνησε με τις Μονές – Σκήτες που επιθυμούσαμε να μας φιλοξενήσουν. Σε πολλές Μονές – Σκήτες γίνονται διάφορες εργασίες συντήρησης, επισκευών, αναστηλώσεων και για τους λόγους αυτούς αδυνατούν να φιλοξενήσουν προσκυνητές.
Έτσι λοιπόν στις 14 Μαρτίου 2018 συναντηθήκαμε στις 19:00 στο Αεροδρόμιο Ηρακλείου για να ξεκινήσουμε το ταξίδι μας. Ο Στέλιος ο Γρηγόρης (αδέλφια) ο Γιώργος ο Χρήστος (αδέλφια) ο Μιχάλης ο Χαρίδημος και εγώ. Ο Σπύρος (ο γιός μου ) θα πετούσε από Αθήνα για Θεσσαλονίκη. Φτάσαμε στην Θεσσαλονίκη περίπου στις 21:00 και συναντήσαμε τον Σπύρο που είχε φτάσει πιο μπροστά. Στην συνέχεια πήγαμε μια βόλτα στο κέντρο της πόλης και φάγαμε σε μια ταβερνούλα στα λαδάδικα. Γυρίσαμε στο αεροδρόμιο όπου και κοιμηθήκαμε εκεί. Στις 05:00 το πρωί πήραμε ταξί με προορισμό τα ΚΤΕΛ Χαλκιδικής. Στις 05:30 και μετά από 2,5 ώρες περίπου με το λεωφορείο φτάσαμε στην Ουρανούπολη. 
Πήγαμε και πήραμε τα διαμονητήρια μας και στην συνέχεια κόψαμε εισιτήρια για το καράβι μέχρι την Δάφνη. Πίνοντας έναν καφέ περιμένοντας το καράβι να αναχωρήσουμε γύρω στις 10:00 για να συναντήσουμε έναν άλλο τρόπο προσέγγισης της ζωής. Εκεί όπου όλοι οι άνθρωποι είναι ίδιοι πλούσιοι φτωχοί ,επώνυμοι ανώνυμοι, μορφωμένοι αμόρφωτοι. Κάθε επισκέπτης του Αγίου Όρους συλλαμβάνει το μήνυμα που θέλει, από τα πολλά που «εκπέμπει» ο τόπος αυτός. Η διαμόρφωση του Όρους είναι μαγευτική. Με τα ακρωτήρια, τους κολπίσκους , με τις χαράδρες να τρέχουν τα νερά και τους βράχους του, με την πλούσια βλάστηση αλλά και την ερημιά του. Κατά την μεταφορά μας από την Ουρανούπολη προς Δάφνη, μέσα στο φέρι, οι περισσότεροι επιβάτες τάιζαν τους γλάρους, οι οποίοι έχουν εξημερωθεί σε απίστευτο βαθμό. 
Πρώτη αποβίβαση προσκυνητών στον Αρσανά της Ι. Μ. Δοχειαρίου δεύτερη στον Αρσανά της Ι. Μ. Ξενοφώντος τρίτη στον Αρσανά της Ι. Μ. Παντελεήμωνος (ρώσικο,) τέταρτη στάση Ι. Μ. Ξηροποτάμου και τέλος φτάσαμε στο λιμάνι της Δάφνης. Φτάνοντας πήγαμε στο ταχυδρομείο και πήραμε τα κιβώτια που είχαμε στείλει με τυριά και παξιμάδια έτσι ώστε σε κάθε μονή να δίνουμε από ένα τυρί και ένα δυό παξιμάδια. Μέχρι να πάρουμε βέβαια το πιο μικρό καράβι για να πάμε στο πρώτο μοναστήρι ήπιαμε μια ρακί τρώγοντας ελιές και παξιμάδι. Συμφωνήσαμε να κάνουμε όλη την διαδρομή και μετά στον γυρισμό να σταματήσουμε στην Ιερά Μονή Αγίου Γρηγορίου έτσι ώστε να δούμε όλα τα παραθαλάσσια Μοναστήρια Σκήτες και Καλύβια. Έτσι περάσαμε και είδαμε τις μονές Ιερά Μονή Σίμωνος Πέτρας, Ιερά Μονή Αγίου Γρηγορίου, Ιερά Μονή Διονυσίου, Ιερά Μονή Αγίου Παύλου , Νέα Σκήτη ,Σκήτη Αγίας Άννας , και Σκήτη Καυσοκαλυβίων . Βέβαια σε όλη την διαδρομή βλέπαμε τον λίγο χιονισμένο Άθωνα 2033 μ.και τον Αντίθωνα 1042 μ.
Πέμπτη 15/3/2018
Περίπου στις 13:00 το μεσημέρι φτάσαμε στο μοναστήρι Αγίου Γρηγορίου και πήγαμε στο αρχονταρίκι όπου μας κέρασαν λουκούμια και νερό και εμείς με την σειρά μας το τυρί και τα παξιμάδια. Στην συνέχεια τακτοποιηθήκαμε στα δωμάτια μας ανά 4 άτομα. Το απόγευμα μετά την εκκλησία πήγαμε στην τράπεζα και φάγαμε μακαρονάκι κοφτό με αρωματικά, ελιές πίκλες και ακτινίδιο. «Τα ημερήσια γεύματα είναι δύο και διαρκούν δέκα λεπτά. Δεν υπάρχει κρέας και δεν υπάρχουν συζητήσεις. Ο μόνος ήχος προέρχεται από έναν μοναχό που διαβάζει ιερά κείμενα». Το βράδυ κοιμηθήκαμε νωρίς μιας και ήμασταν κουρασμένοι. Ο Χρήστος ήταν ταλαιπωρημένος πιο πολύ από όλους μας μιας και ήταν λίγο άρρωστος Το επόμενο πρωί πήγαμε στην εκκλησία και αφού τελείωσε μας μίλησε ένας γέροντας στο αρχονταρίκι για την ιστορία της μονής και για το πόσες φορές κάηκε. Στην συνέχεια ο Μιχάλης που γνώριζε τον Πατέρα Δαυίδ πήγαμε στο δοχειαριό και μας έκανε ξενάγηση όπου φυλάσσονται τα τρόφιμα , το πως φτιάχνουν την ρακί το κρασί, τα αιθέρια έλαια, τα τυριά ,τα σαπούνια, τις κηραλοιφές κ.π.α. Ο Γρηγόρης ήρθε προς το τέλος μιας και είχε βγει να περπατήσει στα περίχωρα της μονής στο βουνό. Μας έδωσε δώρα σαπούνια και κηραλοιφές , ήπιαμε μια ρακί ,και στην συνέχεια πήγαμε και είδαμε το αρτοποιείο και την κουζίνα. Εκεί συναντήσαμε τον Μοναχό Σεραφείμ που ήταν ο Μάγειρας της μονής συζητήσαμε και ο Γιώργος είπε στον Μοναχό πως κάποια στιγμή θα έρθουμε να μαγειρέψουμε παρέα μαζί του. Η κουζίνα και το αρτοποιείο έχει τις δυσκολίες της μιας και η φωτιά ανάβεται με ξύλα. Το ψωμί στα μοναστήρια ζυμώνεται κάθε Δευτέρα για όλη την εβδομάδα. Γυρίσαμε στα δωμάτια να ετοιμαστούμε να φύγουμε. Περάσαμε από το μαγαζάκι της μονής και πήραμε μερικά δώρα. Περιμένοντας για να πάρουμε το καραβάκι από τον αρσανά γνωρίσαμε τον Μοναχό Γεράσιμο αρτοποιό (Μάγκιπα) της μονής ο οποίος μας είπε ότι έχει φαγητό σε λίγο. Έτσι ανεβήκαμε ξανά στην τράπεζα και φάγαμε ρύζι με λαχανικά ελιές ,πίκλες και πορτοκάλι. Στο τέλος μας πρόσφεραν σε μια χαρτοπετσέτα λίγα κόλλυβα. Στην συνέχεια είδαμε τον Πατέρα Ευμένιο από τον Προφήτη Ηλία ό οποίος μας κέρασε λουκούμι και μας έδωσε την ευλογία του. Δεν είδαμε τον Γέροντα Παρθένιο από την Ελιά διότι ήταν στον κλάδο. Ελπίζουμε να τον δούμε την επόμενη φορά. Ανεβήκαμε στο καραβάκι και πήραμε τον δρόμο για την Ιερά Μονή Διονυσίου.
Παρασκευή 16/3/2018
Όταν φτάσαμε αντικρίσαμε μια μονή χτισμένη αρκετά ψηλά. Φτάνοντας στο αρχονταρίκι μας καλωσόρισαν και μας κέρασαν λουκούμι και νερό. Στην συνέχεια πήραμε τα δωμάτια μας (κοιμηθήκαμε τα 7 άτομα μαζί και ο Γρηγόρης μόνος του). Μας είπαν ότι μπορούμε να εξομολογηθούμε και έτσι έγινε. Εμένα με εξομολόγησε ο Πατέρας Παντελεήμων το ίδιο και τον Σπύρο ενώ οι άλλοι, κάποιοι στον Πατέρα Παντελεήμων και κάποιοι στον Πατέρα Παύλο. Στην συνέχεια πήγαμε στον Πατέρα Χαρίτων όπου αγοράσαμε μερικά κομποσκοίνια εικόνες κλ.π. Εκεί ήρθε ο Πατέρας Παύλος που ήταν από την Κύπρο και μου είπε: Ιωάννη πάμε. Έχω εξομολογηθεί Πατέρα του αποκρίθηκα. Σε έχω σημειώσει μου είπε πάμε: Έτσι και έγινε διότι βγήκαν και άλλες αμαρτίες και πόσες έχουμε ακόμη και δεν τις θυμόμαστε…. Μπαίνοντας μέσα είδε ότι δεν φορούσα σταυρό και μου έδωσε έναν και όταν φεύγαμε από ένα χαρούπι. Όταν τελειώσαμε μου είπε ότι το μέτωπο μου είναι καθαρό πλέον. Πήγαμε ξανά στον Πατέρα Δαυίδ και μας μίλησε (μάλιστα είπε στου Μιχάλη να κόψει το κάπνισμα) για διάφορα θέματα παρόλο που είναι άρρωστος και θα πρέπει να προσευχόμαστε για αυτόν. 
Στην συνέχεια εκκλησιαστήκαμε προσκυνήσαμε το δεξί χέρι του Ιωάννη του Προδρόμου περνώντας και τα κομποσκοίνια και φάγαμε στη τράπεζα φαβόσουπα αλάδωτη με ελιές πίκλες και φρούτο. Κάναμε μια βόλτα στην μονή μιας και είχε φοβερή θέα και είδαμε διάφορα λείψανα γερόντων. Το απόγευμα μιλήσαμε με τον Πατέρα Νικόλαο από την Σητεία ο οποίος μας μίλησε για τους τούρκους επειδή πηγαίνει αρκετές φορές εκεί και μας είπε πως δεν πρόκειται να γίνει κάτι μεταξύ μας. Κάναμε το μπάνιο μας και πέσαμε για ύπνο αστειεύονταν ποιός θα ροχαλίζει το βράδυ. Ξυπνήσαμε αρκετά πρωί για να μεταλάβουμε, αφού μας ρώτησαν πρώτα εάν έχουμε την άδεια να μεταλάβουμε από τον πνευματικό μας. Πήραμε αντίδωρο και στην έξοδο ήπιαμε αγιασμό και φάγαμε αντίδωρο βουτηγμένο στο κρασί. Στην συνέχεια πήγαμε στην τράπεζα και φάγαμε σόγια κοκκινιστή με ρύζι σαλάτα λάχανο κρασί και φρούτο.
Έπειτα πήγαμε και ήπιαμε έναν καφέ στην αίθουσα και ετοιμάσαμε τα πράγματα μας να κατέβουμε στον Αρσανά για να φύγουμε γύρω στις 10:15.
Εκεί ήρθε ένας Μοναχός και είπε στους διακόνους να πάνε να βοηθήσουν στην κουζίνα αλλά αυτοί είχαν δουλειά. Φεύγοντας ο Μοναχός τον ακολούθησα και του είπα πως μπορούμε να βοηθήσουμε μια ώρα μιας και θα έπρεπε να φύγουμε σε λίγο. Πράγματι πήγαμε στην κουζίνα εγώ ο Χαρίδημος ο Γιώργος και ο Στέλιος. Καθαρίσαμε και κόψαμε κρεμμύδια ,πράσα. Εκεί ήταν και ο Μοναχός Αθανάσιος ό οποίος έκοβε την σουπιά αλλά με δυσκολία. Ο Γιώργος τον βοήθησε και του ακόνισε τα μαχαίρια του. Ο Μοναχός Δημήτριος μας είπε ότι ήταν στο Περού για 8 χρόνια είχε οικογένεια αλλά τα παράτησε όλα και ήρθε στο Άγιο Όρος σαν επισκέπτης και στην συνέχεια έμεινε. Όταν τελειώσαμε μας περίμενε ο Πατέρας Χαρίτων και μας πήγε και προσκυνήσαμε το μυαλό του Ιωάννη του πρόδρομου και στην συνέχεια βγάλαμε και φωτογραφίες μαζί του και αναχωρήσαμε. Επιστροφή στην Δάφνη με το καραβάκι όπου εκεί μας περίμενε το λεωφορείο για να πάμε στις Καρυές για να μείνουμε το βράδυ στην Σκήτη του Αγίου Ανδρέα. Έως ότου φύγουμε ήπιαμε την καθιερωμένη ρακί και κεράσαμε και τον οδηγό.
Φτάνοντας στις Καρυές πήγαμε να βρούμε τον Μοναχό Παίσιο αλλά δεν ήταν στο κελί του. Πήγαμε στην συνέχεια και προσκυνήσαμε την εικόνα της Παναγίας το Άξιον Εστί. Πήραμε τρία μπουκαλάκια με λαδάκι και το μοιραστήκαμε όλοι μαζί. Στην συνέχεια ξεκινήσαμε με τα πόδια περίπου 5-7 λεπτά για την Ιερά Σκήτη του Αγίου Ανδρέα.
Σάββατο 17/3/2018
Όταν φτάσαμε μας κέρασαν το καθιερωμένο λουκούμι νερό και βούτημα και εμείς με την σειρά μας δώσαμε το τυρί και τα παξιμάδια.Εκεί στο αρχονταρίκι ήταν και ένας Γέροντας με ειδικές ανάγκες πάνω σε ένα αναπηρικό καροτσάκι. Πήγαμε στο δωμάτιο τα πράγματα μας το οποίο ήταν πάρα πολλά κρεβάτια μαζί (σύνολο 33 κρεβάτια) μας εξήγησαν τις ώρες που έχει εκκλησία και μας είπαν να βοηθήσουμε να κουβαλήσουμε λίγα ξύλα. Πράγματι βοηθήσαμε για λίγο διότι θα ερχόταν να μας πάρει ο Πατέρας Νικόλαος που ήταν Τυπικάρης στις Καρυές (αυτός που οργανώνει την λειτουργία). Θα πηγαίναμε στον Γέροντα Κάλλιστο. Τον γνώριζε ο Χαρίδημος και ήθελε να τον επισκεφτούμε. Ο Πατέρας Νικόλαος ήρθε με ένα αγροτικό περίπου στις 14:00 να μας πάρει και αφού οι μισοί περπατήσανε έξω από τις Καρυές μην τυχόν και μας δει η αστυνομία διότι κάποιοι έπρεπε να καθίσουν στην καρότσα. Πράγματι φτάσαμε στο κελί του Γέροντα Κάλλιστου ο οποίος μας περίμενε. Αξιοθαύμαστος άνθρωπος πάνω από 85 χρόνων και έκανε αρκετές δουλειές (όλα τα κηπευτικά είχε). Μας κέρασε κρασί που έφτιαχνε μόνος του με θειάφι (ομολογώ ότι δεν ήταν καλό αλλά λίγη σημασία έχει) λουκούμια και νερό. Μας είπε αρκετές Ιστορίες όπως αυτή με έναν Τούρκο που έκοβε κρέας επάνω σε μια εικόνα Αγίου. Ένας χριστιανός όμως τον είδε και προσπάθησε και αγόρασε την εικόνα. Όμως επειδή έκανε συνεχώς αμαρτίες ο χριστιανός η εικόνα του Άγιου ξαναγύρισε στον Τούρκο. Βοηθήσαμε τον Γέροντα καθαρίζοντας λίγο τον χώρο από κάποια κλαδιά συκιάς που ήταν μέσα στην αυλή του, αγοράσαμε βιβλία του πήραμε την ευλογία του και στις 16:30 ήρθε ο Πατέρας Νικόλαος να μας πάρει. Μας πήγε στις Καρυές και μας άφησε και ο Χαρίδημος ρώτησε τι θα ήθελε να του δώσουμε για τον κόπο του. Του απάντησε 40 ευρώ (αρκετά χρήματα για 4-5 χιλιόμετρα) αλλά του είπε περίμενε να περάσει αυτό το αμάξι της Ιεράς Επιστασίας μην δούνε την συναλλαγή. Στην συνέχεια πήγαμε στον Μοναχό Παίσιο που αυτή
την φορά ήταν εκεί .
Είχε καταγωγή από την Κρήτη για αυτό και μας καλωσόρισε με μια μαντινάδα αφού μας είπε μπουνταλάδες. ** Εμείς οι Κρητικοί είμαστε παλικάρια μα όταν θα δούμε πόλεμο κρυβόμαστε στα αμπάρια** Ερμήνευσε τον Σπύρο του είπε να ακούει τον Πατέρα του και να προσέχει. Αγοράσαμε μερικά κομποσκοίνια και του είπαμε πως αύριο θα περνούσαμε να αφήσουμε κάποια πράγματα για να μην τα κουβαλούμε μαζί μας διότι θα είχαμε αρκετό ποδαρόδρομο. Του αφήσαμε το τυρί και το παξιμάδι και φύγαμε διότι η ώρα ήταν περασμένη και σε λίγο θα έκλεινε η πύλη της μονής. Πράγματι γυρίσαμε στο μοναστήρι εκκλησιαστήκαμε και προσκυνήσαμε τα Άγια λείψανα. Πήραμε λαδάκι σε μπουκαλάκια όπου και τα μοιραστήκαμε. Πήγαμε στο δωμάτιο και φάγαμε κάτι γιατί δεν είχαμε προλάβει όλη την ημέρα. Κοιμηθήκαμε νωρίς διότι θα σηκωνόμασταν ξημερώματα για την λειτουργία και να μεταλάβουμε. Πράγματι ξυπνήσαμε στις 04:00 και πήγαμε στην εκκλησία μεταλάβαμε και στην συνέχεια ετοιμαστήκαμε γιατί είχαμε δρόμο μπροστά μας. Θα πηγαίναμε στην Ιερά μονή Ιβήρων με τα πόδια περίπου 1:30 ώρα. Ο καιρός δεν ήταν καλός. Αφήσαμε τα πράγματα και προχωρήσαμε. Πρώτη στάση ο φούρνος στις Καρυές όπου ο Χαρίδημος πήρε δύο ψωμιά. Ρώτησε τον φούρναρη ποιο ήταν το καλύτερό του ψωμί και για το τι μηχανήματα είχε αλλά ο φούρναρης δεν είχε και πολλή όρεξη. Συνεχίσαμε το δρόμο μας όπου στον δρόμο μαζέψαμε στριφούλια που έμοιαζαν με τις καμπλιές μετά από υπόδειξη του Στυλιανού. Μετά από λίγο σταματήσαμε στην Ιερά Μονή Κουτλουμουσίου και προσκυνήσαμε την Παναγία Φοβερά προστασία , (Εορτάζει 2 ημέρες μετά το Άγιο Πάσχα) ήταν το μόνο αντικείμενο που σώθηκε από μια φοβερή πυρκαγιά, η οποία κατέστρεψε ολόκληρο, ένα μετόχι της Ιεράς Μονής Κουτλουμουσίου στην Κρήτη. Στην συνέχεια ήπιαμε λίγο νερό και συνεχίσαμε.
Επόμενος σταθμός το κελί του Γέροντα Γαβριήλ. Περιμέναμε για λίγο διότι είχε αρκετούς προσκυνητές για να τον δουν. Τελικά μπήκαμε και καθίσαμε για λίγο όπου μας έδωσε την ευλογία του και μας είπε για την Βασιλεία του Χριστού νηστεία, εξομολόγηση, ελεημοσύνη , πίστη.
Του αφήσαμε ένα σκουφί και ένα κασκόλ και ξεκινήσαμε. Είχε αρχίσει να ψιλοβρέχει και θα έπρεπε να προσέχουμε τα μονοπάτια.
Επόμενος σταθμός η Παναγούδα.
Εδώ έζησε τα και ασκήτεψε τα τελευταία δεκαπέντε και πλέον χρόνια ο μακαριστός Γέροντας Παϊσιος. Σε αυτό το κελί δέχτηκε εξομολογήσεις, άκουσε τις δυσκολίες ένιωσε τις θλίψεις των χιλιάδων αυτών ανθρώπων που ερχόταν επί πολλά χρόνια για να του καταθέσουν τα πρόβλημα τους.
Ήταν 12 Ιουλίου 1994 και ώρα 11:00 το πρωί ….Ο γέροντας Παϊσιος παραδίδει το πνεύμα του εις χείρας Θεού ζώντος. Το κελί (Παναγούδα) του πατρός Παϊσιου-και ο Ιερός Ναός του που τιμάται στο γενέθλιο της Παναγίας (8 Σεπτεμβρίου).
Μας έδειξε ο Πατέρας Αρσένιος που καθόταν ο Άγιος Παίσιος έξω όταν ερχόταν προσκυνητές και συζητούσαν. Μπήκαμε και στο κελί και στην εκκλησία και μας έδειξε το στασίδι που καθόταν. Μάλιστα σε κάποια στιγμή μου είπε: τι άφησες εκεί. Νόμιζε ότι είχα αφήσει κάτι. Μας είπε πως δεν θέλει να βγάλουμε φωτογραφίες. Του αφήσαμε το σκουφί και το κασκόλ πήραμε ευλογία και συνεχίσαμε τον δρόμο μας.
Επόμενη στάση στο κελί του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου. Εκεί συναντήσαμε τον Πατέρα Αθανάσιο προσκυνήσαμε στην εκκλησία και μας κέρασε λουκούμι και νερό. Γράψαμε ονόματα υπέρ υγείας και αναπαύσεως . Καθίσαμε λίγο παραπάνω διότι είχε πιάσει βροχή και περιμέναμε να κόψει λίγο. Είχαμε άλλη μια ώρα δρόμο μέχρι να φτάσουμε στην Ιερά Μονή Ιβήρων και συνέχιζε και έβρεχε. Η διαδρομή ήταν πολύ όμορφη γεμάτη καστανιές και ρυάκια που έτρεχαν άφθονο νερό.
Σταματήσαμε σε ένα σημείο που είχε νερό να ξεκουραστούμε για λίγο και ήπιαμε και μια ρακί τρώγοντας ελιές- χαλβά-καμπλιές-ντομάτα και ψωμί και παξιμάδι Η βροχή συνεχιζόταν.
Μετά από 45 λεπτά αντικρίσαμε την Ιερά Μονή Ιβήρων.
Κυριακή 18/3/2018
Μπήκαμε μέσα και περιμέναμε στο Αρχονταρίκι να σημειώσει τα ονόματά μας και να μας δώσει τα δωμάτια μας. Ανεβήκαμε τακτοποιηθήκαμε στα δωμάτια ανά 4 άτομα και αλλάξαμε διότι ήμασταν μούσκεμα. Κάναμε ένα μπάνιο και κατεβήκαμε να εκκλησιαστούμε και στην συνέχεια πήγαμε στην τράπεζα για φαγητό. Ήταν το καλύτερο φαγητό από όλες τις μονές χόρτα, πρασόπιτα, μπριάμ, ελιές ,ταραμοσαλάτα, ψωμί και φρούτα. Το απόγευμα Ο Μιχάλης πήρε τηλέφωνο τον Πατέρα Ιλαρίων να έρθει το πρωί στον Αρσανά να μας πάρει και να πάμε πίσω στις Καρυές.
Ένας μοναχός μας μίλησε με λίγα λόγια για την ιστορία του μοναστηριού και τη γνωστή παράδοση για την Εικόνα της Παναγίας της Πορταΐτισσας,
που είναι προστάτιδα της Μονής: Σύμφωνα με την Παράδοση, λοιπόν, η εικόνα ανήκε σε μια οικογένεια στη Νίκαια της Μ. Ασίας. Μεσούσης της εικονομαχίας, μια γυναίκα της οικογένειας αναγκάστηκε να την ρίξει στην θάλασσα για να μην καταστραφεί από τους εικονομάχους. Για περισσότερα από εκατό χρόνια η Εικόνα ήταν χαμένη, μέχρι που μοναχοί της μονής Ιβήρων την είδαν στη θάλασσα και την μετέφεραν με λιτανεία στο ναό. Την επόμενη μέρα το πρωί, όμως, η Εικόνα δεν ήταν στη θέση της. Οι μοναχοί αιφνιδιάστηκαν όταν την είδαν στην πύλη του μοναστηριού και την επανέφεραν πάλι με λιτανεία στο ναό. Το βράδυ η Παναγία παρουσιάστηκε στον ηγούμενο και του είπε: «Δεν ήρθα στο μοναστήρι για να με φυλάτε εσείς, αλλά εγώ εσάς»!
Έτσι κτίστηκε ειδικό παρεκκλήσι στην πόρτα της μονής, τοποθέτησαν εκεί την ιερή Εικόνα και της έδωσαν το όνομα «Πορταΐτισσα». Πήγαμε και κάναμε μια βόλτα μέσα στο μοναστήρι αγοράσαμε λιβάνι εικόνες κομποσκοίνια και πήγαμε να ξεκουραστούμε. Ένας Γέροντας συνομίλησε με τον Χαρίδημο αλλά από ότι μας είπε ήταν λίγο επιθετικός. Έτσι ο Χαρίδημος τον απέφυγε. Το πρωί σηκωθήκαμε πήγαμε στην εκκλησία και στην συνέχεια κατεβήκαμε στον Αρσανά όπου μας περίμενε ο Πατέρας Ιλαρίων για να πάμε στην Ιερά Μονή Φιλοθέου. Πράγματι φύγαμε και σε 30-35 λεπτά ήμασταν εκεί.
Δευτέρα 19/3/2018
Μόλις φτάσαμε στην Ιερά Μονή Φιλοθέου πήραμε στο αρχονταρίκι γράψαμε τα ονόματα μας και στην συνέχεια πήραμε τα δωμάτια μας. Μείναμε στα δύο δωμάτια από τρία άτομα και εγώ με τον Γρηγόρη. Τα δωμάτια και τα μπάνια ήταν τα καλύτερα από όλες τις Μονές.
Εκεί μας βρήκε ο Γέροντας Ισίδωρος ο τυφλός από την Πάτρα. Μου είχε μιλήσει ο Μιχάλης λέγοντας ότι ήταν λαχειοπώλης στην Πάτρα και κάποια στιγμή άρχισε να βλέπει θολά. Οπότε λέει στην Παναγία: **Παναγία μου, μην επιτρέψεις να δω το φως μου, γιατί αν το δω δεν θα γίνω μοναχός**. Και εκείνη τη στιγμή ξανατυφλώθηκε“ Του χαρίσαμε ένα σκουφί το οποίο το πήρε και με τα χέρια κατάλαβε ότι ήταν τρύπιο. Δεν ήθελε να το πάρει αλλά τελικά το πήρε. Εκείνη την στιγμή μας φώναξαν να πάμε στην τράπεζα γιατί μας είχαν κρατήσει φαγητό να φάμε. Είχε σπανάκι με αλεύρι και λίγο ρύζι, ελιές , πίκλες και φρούτα.
Όταν ξαναγυρίσαμε ο Γέροντας Ισίδωρος μας είχε φέρει να δούμε μια κουρελού μια φανέλα του Γέροντα Εφραίμ της Αριζόνας (η καταγωγή του από τον Βόλο) τα οποία μοσχομύριζαν. Μας είπε ότι έχει χτίσει αρκετά μοναστήρια στην Αριζόνα και στον Καναδά (σύνολο 19), και ότι έχει πάει αρκετές φορές να τον επισκεφτεί. Μας χάρισε και μια φωτογραφία που ήταν μαζί με τον Γέροντα Εφραίμ. Στην συνέχεια έφυγε για το δωμάτιο μόνος του με οδηγό την Παναγία.
Στην συνέχεια γνωρίσαμε τον Γέροντα Πέτρο ο οποίος μας είπε να εκκλησιαζόμαστε , να κοινωνούμε, να εξομολογούμαστε ,και να κάνουμε ελεημοσύνη. Συνέχισε λέγοντας ότι μάθαμε στην καλοπέραση και τώρα σκλαβωθήκαμε. **Όποιος έχει μνήμη θανάτου προσέχει**
Βγήκαμε για λίγο έξω από το μοναστήρι
και εκεί είδαμε έναν γέροντα να κάθεται έξω από την μονή και να φτιάχνει κομποσκίνι. Έβγαλα μια φωτογραφία και στην συνέχεια πλησιάσαμε να του μιλήσουμε. Ήταν ένας πολύ φιλικός και γελαστός γέροντας. Τον ρωτήσαμε πως τον λένε και από πού είναι και αυτός μας απάντησε. ** Εσείς έχετε Αλέξη εγώ έχω Μέρκελ μας απάντησε**
Το όνομά μου είναι Γελάσιος και μου το έδωσε ο Γέροντας Εφραίμ της Αριζόνας , όταν έμαθα τι σημαίνει στεναχωρήθηκα πάρα πολύ αλλά μετά όταν έμαθα ότι υπάρχει και Όσιος το συνήθισα. Αυτά μας είπε ό γελαστός Γέροντας Γελάσιος και αποχωρήσαμε αφήνοντας τον να συνεχίσει το κομποσκίνι του. Στην συνέχεια συναντήσαμε τον Πατέρα Κύλο ο οποίος μας ζήτησε βοήθεια να μαζέψουμε αβρωνιές. Περπατήσαμε αρκετά και στον δρόμο συνομιλούσε στο τηλέφωνο με λαικούς και τους έδινε συμβουλές. Ήθελε να χτίσει μια Εκκλησιά λίγο πιο κάτω από το μοναστήρι. Οι πιο πολλοί γυρίσαμε πίσω γιατί αβρωνιές δεν βρίσκαμε ,αλλά ο Μιχάλης και ο Στέλιος συνεχίσανε. Σε όλη την διαδρομή τους έλεγε Δοξασι ο Θεός και πως δεν θα βρέξει και όταν γυρίσουν πίσω θα αρχίσει η βροχή. Πράγματι έτσι και έγινε.
(το βράδυ μας είδε στην Εκκλησία και έδωσε του Μιχάλη σταυρουδάκια για όλους μας).Γνωρίσαμε τον Κύριο Γιώργο από το Κιλκίς που έχει πάει στο Άγιο Όρος 110 φορές. Το απόγευμα πήγαμε στην εκκλησία και μετά στην τράπεζα. Είχε το μεσημεριανό φαγητό (σπανακόρυζο και μακαρόνια ) τσάι στραγάλια σταφίδες αποξηραμένα σύκα και ακτινίδιο. Φεύγοντας ένας Γέροντας είπε στον Σπύρο. ** Τρώς φτωχικά παιδί μου;**. Ήταν ο Γέροντας Νεκτάριος. Μετά την τράπεζα ήρθε και μας μίλησε ο Γέροντας Γεώργιος ο οποίος μας είπε αστειεύοντας ότι αν δεν έρθει ο Σπύρος δεν θα αρχίσει. Βρήκα τον Σπύρο να μιλά με τον Γέροντα Νεκτάριο ο οποίος είχε 54 χρόνια στο μοναστήρι. Ήταν από την Μηχανιώνα Θεσσαλονίκης από γονείς αγρότες. Άρχισε την ομιλία ο Γέροντας Γεώργιος αφού μας κέρασε καραμέλες ,με θέμα τους νέους και πως θα πρέπει να εκκλησιαζόμαστε, να κάνουμε ελεημοσύνη νηστεία. Ο Γιώργος Γνώρισε ένας νεαρό από την Κώ και του είπε να πάει να γνωρίσει τον Ξάδερφό του και να πάρει ότι θέλει από το μαγαζί του. Στην συνέχεια πήγαμε στα δωμάτια για να κοιμηθούμε διότι θα ξυπνούσαμε 4 το πρωί για να πάμε στην εκκλησία και στην συνέχεια θα ερχόταν ο Πατέρας Ιλαρίων για να μας πάρει και να πάμε πίσω στις Καρυές. Είχαμε μια πολύ καλή συζήτηση έως ότου κοιμηθούμε με τον Γρηγόρη. Σηκωθήκαμε και πήγαμε στην εκκλησία και στην συνέχεια φύγαμε για τις Καρυές. Περάσαμε από ένα κελί στο οποίο είχαμε παραγγείλει από την προηγούμενη λιβάνι. Όταν φτάσαμε στις Καρυές πήγαμε στον Μοναχό Παίσιο και πήραμε τα πράγματα που είχαμε αφήσει. Μας έδωσε σταυρουδάκια ευλογία και συνεχίσαμε με τον Πατέρα Ιλαρίων προς την Δάφνη. Εκεί περιμέναμε το καράβι για να σταματήσουμε στην Ιερά μονή Δοχειαρίου την τελευταία μας μονή προτού αρχίσει η επιστροφή μας. Έως ότου έρθει το καράβι ήπιαμε μια ρακί. Ο Σπύρος έκανε μια πλάκα στον Χαρίδημο με ένα τηλεφώνημα ότι ήταν αλλοδαπός και έψαχνε για δουλειά. Είχε συνεννοηθεί με τον Χρήστο και τον Στέλιο. Φύγαμε περίπου στις 12:00 και στο καράβι ήταν ο Γέροντας Σιλουανός παιδί του Γέροντα Ιωσήφ από το Βατοπαίδι με διακόνημα να πουλά κομποσκοίνια κλ.π. Συζητήσαμε αρκετά μου είπε ότι βοηθά κάποιους λαϊκούς και για την Εκκλησία Παλαιός Πρόδρομος Βέροιας έχει κάνει αρκετά θαύματα. Εκεί είναι ο Παπά Κώστας.
Τρίτη 20/3/2018
Κάπως έτσι φτάσαμε στην Μονή Δοχειαρείου αντικρίζοντας τους αρχαγγέλους στην είσοδο.
Το μοναστήρι ονομάζεται και »Αγιορείτικο Μοναστήρι των Στρατιωτικών» και αυτό για δύο λόγους. Ο πρώτος έχει να κάνει με τους Αρχαγγέλους Μιχαήλ και Γαβριήλ, προστάτες της Πολεμικής Αεροπορίας οι οποίοι, είναι και προστάτες της Μονής. Ο δεύτερος λόγος σχετίζεται με την εικόνα της Παναγίας Γοργοϋπηκόου η οποία είναι μία από τις πιο γνωστές και θαυματουργές εικόνες Παναγίας του Αγίου Όρους. Έχει θαυματουργήσει αρκετές φορές σε ένστολο προσωπικό των Ενόπλων Δυνάμεων και των Σωμάτων Ασφαλείας. Όταν φτάσαμε πήγαμε στο αρχονταρίκι δώσαμε τα στοιχεία μας και ο Γιώργος αστειεύτηκε λέγοντας ότι όταν πήραμε τηλ. να κλείσουμε να μείνουμε στην μονή κλείσαμε με την φράση **Κρήτη Τυρί**. Στην συνέχεια μας πήγε ο Γέροντας και προσκυνήσαμε την Παναγία της Γοργοϋπηκόου.
Μετά ανεβήκαμε στα δωμάτια όπου μείναμε στο ένα 5 άτομα και στο άλλο 3. Είχε μια απίστευτη θέα από το δωμάτιο. Κατεβήκαμε και εκκλησιαστήκαμε και στην συνέχεια πήγαμε στην τράπεζα όπου φάγαμε στάρι βρασμένο, ελιές ,πίκλες , και φρούτα. Κάναμε μια βόλτα μέσα στην μονή αγοράζοντας κάποια πράγματα μεταξύ των άλλων μια εικόνα των αρχαγγέλων την οποία θα κάναμε δώρο στον Μιχάλη ,και ανεβήκαμε στο δωμάτιο όπου και την δώσαμε. Το βράδυ ξαναπήγαμε στην εκκλησία όπου ένας Γέροντας εμένα και τον Χαρίδημο μας είπε πως πρέπει να κάνουμε μετάνοιες για να συγχωρεθούν οι αμαρτίες μας. Πράγματι κάναμε μερικές και ο Γέροντας κοιτούσε κλεφτά εάν τον ακούσαμε. Κοιμηθήκαμε και το πρωί κατεβήκαμε και αναχωρήσαμε με τα πόδια για να επισκεφτούμε την Ιερά Μονή Ξενοφώντος.
Όχι πολύ μακριά περίπου στα 20-25 λεπτά. Στον δρόμο τρώγαμε σφαράγγια μιας και είχε αρκετά αφού τα βρήκαν πρώτοι ο Γιώργος και ο Χαρίδημος. Όταν φτάσαμε στην Μονή πήγαμε και προσκυνήσαμε και εκκλησιαστήκαμε. Στην συνέχεια πήγαμε στην τράπεζα όπου και φάγαμε φασολάδα ,πίκλες, ελιές, ρυζόγαλο και φρούτα. Στην συνέχεια πήγαμε στον αρσανά και περιμέναμε το καράβι για να γυρίσουμε στην Ουρανούπολη . Εκεί βγάλαμε μια αναμνηστική φωτογραφία όλοι μαζί
με την εικόνα και τον Μιχάλη.
Πήραμε το καράβι και απολαύσαμε τις τελευταίες εικόνες από το Άγιο Όρος. Όμως στο καράβι ήταν κάποιος νέος (μάλλον από την Αφρική) ο οποίος έδειχνε από το πρόσωπο του και τις κινήσεις του άρρωστος. Ώσπου πήγε δίπλα μου που καθόταν ένας Γέροντας ,έπεσε στα πόδια του και φώναζε **Παναγίτσα μου Παναγίτσα μου** Ο Γέροντας προσευχήθηκε για αυτόν και ηρέμησε.
Στην συνέχεια το προσωπικό του καραβιού τον φυλούσαν έως ότου φτάσουμε στην Ουρανούπολη.
Όταν φτάσαμε στη Ουρανούπολη είδαμε να παίρνουν οι λιμενικοί τον νεαρό και στην συνέχεια πήγαμε και επιβιβαστήκαμε στο λεωφορείο για να επιστρέψουμε στην Θεσσαλονίκη. Μετά από 2,5 ώρες φτάσαμε στον σταθμό των ΚΤΕΛ. και πήραμε ταξί για το αεροδρόμιο μιας και δεν είχαμε πολύ χρόνο στην διάθεση μας. Ο Σπύρος πέταξε για Αθήνα ,ενώ εμείς οι 7 για Ηράκλειο. Το ταξίδι ήταν καλό αλλά όταν φτάσαμε πάνω από το Ηράκλειο είχε πάρα πολύ αέρα με αποτέλεσμα να έχουμε λίγο δύσκολη προσγείωση. Μάλιστα ο Χαρίδημος όταν πάτησαν οι ρόδες στον αεροδιάδρομο είπε. **Δεν με νοιάζει να πέσει τώρα** . Στο Αεροδρόμιο μας περίμεναν οι οικογένειες μας με χαρτιά τα οποία έγραφαν τα ονόματα μας. Αδελφός Ιωάννης , Αδελφός Σπυρίδων (ακι) , Αδελφός Γεώργιος , Αδελφός Χρήστος , Αδελφός Στυλιανός , Αδελφός Γρηγόριος , Αδελφός Χαρίδημος , Αδελφός Μιχαήλ.
Δεν ξέρω αν μπόρεσα μέσα από αυτές τις γραμμές να αποτυπώσω την Χσκεψη μας στο Άγιο Όρος αυτό που ξέρω όμως είναι ότι γνώρισα εκτός από ευλογημένα μέρη ,ανθρώπους που είναι αφιερωμένοι στον Κύριο , και 7 ανθρώπους ακόμη.. ( και τον εαυτό μου καλύτερα).
Ανθρώπους ξεχωριστούς γεμάτοι καλοσύνη, φιλότιμο, θρησκευτικότητα, τιμιότητα ,γενναιοδωρία και προπάντων αστείρευτο χιούμορ.
Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον μας
Υπεραγία Θεοτόκε σώσον μας
7/4/2018
Γιάννης Μπόσγας
