Πόσα άραγε λογοτεχνήματα υπάρχουν που εδραιώνουν τη σκέψη της Ορθόδοξης πνευματικής ζωής στη βιωτή του σύγχρονου Έλληνα. Ο Παυλος Νιρβάνας και ο Φώτης Κόντογλου, και ο Αλεξανδρος Παπαδιαμάντης ως γνήσια ορθόδοξα χριστιανικά τέκνα μας παραθέτουν τη σκέψη τους σε γνωστά ίσως διηγήματα. “Τα πτερόεντα δώρα“, “το φλουρί του φτωχού” και “ο Γιάννης ο βλογημένος” αποτελούν τη νίκη της της πολυδιάστατης θεώρησης για αυτό που φωνάζουμε στις αναρτήσεις μας αυτές τις μέρες για την Ορθόδοξη πνευματική ζωή.

Έτσι κάθε χρόνο τέτοιες μέρες στην ανατολή του νέου έτους συναντούμε κατά κόρον τα γνώριμα στοιχεία του οιωνισμού, της αποθέωσης της τύχης και του τζόγου μετά των συμπαρομαρτούντων. Ο Παπαδιαμάντης άλλωστε τα καταδεικνύει σαφώς περίπου ένα αιώνα πριν στο διήγημά του «Τα πτερόεντα δώρα»: «… Ανέβη (ο Άγγελος) εις μέγα κτήριον πλουσίως φωτισμένον. Ήσαν εκεί πολλά δωμάτια με τραπέζας, κι επάνω των έκυπτον άνθρωποι, μετρούντες αδιακόπως χρήματα, παίζοντες με χαρτιά. Ωχροί και δυστυχείς όλη η ψυχή των ήτο συγκεντρωμένη εις την ασχολίαν ταύτην. Ο Άγγελος εκάλυψε το πρόσωπον με τας πτέρυγάς του, δια να μη βλέπη κι έφυγε δρομαίος.

Εις τον δρόμον συνήντησεν πολλούς ανθρώπους, άλλους εξερχομένους από τα καπηλεία, οινοβαρείς και άλλους κατερχομένους από τα χαρτοπαίγνια μεθύοντες χειροτέραν μέθην. Τινάς είδε ν’ ασχημονούν και τινάς ήκουσε να βλασφημούν τον Άην-Βασίλην, ως πταίστην. Ο Άγγελος εκάλυψε με τας πτέρυγάς του τα ώτα, δια να μην ακούη, και αντιπαρήλθεν…». Επανελήφθη δυστυχώς για άλλη μια φορά και φέτος η αισθησιακή αυτή παραφορά των ανθρώπων που ζητούν απεγνωσμένα να αγκιστρωθούν σε προσχηματικούς εορτασμούς για να αμβλύνουν την αίσθηση της οντικής τους πτώχευσης και να καλύψουν το υπαρξιακό τους κενό. Εις μάτην όμως. η ανθρώπινη ύπαρξη έχει οντολογικό βάθος. Ο άνθρωπος μετέχει στη λογοποιό ενέργεια του Θεού και ως εκ τούτου απαιτείται προσωπική σχέση μαζί του για να αναπαυθεί ολοτελώς. Κάθε άλλη λανθασμένη κατεύθυνση συντείνει μοιραία στην αλλοίωση και παραφθορά του ανθρωπίνου προσώπου.

Ας σκεφτούμε λοιπόν αν ανήμερα τις Πρωτοχρονιάς ανάψουμε ένα κεράκι στις φωτισμένες εκκλησίες μας προσπαθώντας να ξεκινήσουμε τη πρωτοχρονιά μας με τρόπο θεόσταλτο μέσα σε αυτές.

(ευχαριστούμε το θεολόγο Ευάγγελο Πετράκη για τη συμμετοχή του στην ανάρτηση)

Ιωάννης
Author: Ιωάννης

Η Ορθόδοξη πνευματική ζωή και η Πρωτοχρονιά: λογοτεχνία (μέρος Β)
Μοιράσου το!

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *