«Ο Χριστός εξουσιάζει τα πάντα»
† Αρχιμανδρίτη Ανανία Κουστένη
Περιεχόμενα
Αναγνώσματα Κυριακής Ε΄ Ματθαίου
Ο Απόστολος
Πρὸς Γαλάτας Ἐπιστολῆς Παύλου
Κεφ. δ΄ 22 – 27
Ἀδελφοί, Ἀβραὰμ δύο υἱοὺς ἔσχεν, ἕνα ἐκ τῆς παιδίσκης καὶ ἕνα ἐκ τῆς ἐλευθέρας. Ἀλλ᾿ ὁ μὲν ἐκ τῆς παιδίσκης κατὰ σάρκα γεγέννηται, ὁ δὲ ἐκ τῆς ἐλευθέρας διὰ τῆς ἐπαγγελίας. Ἅτινά ἐστιν ἀλληγορούμενα. Αὗται γάρ εἰσι δύο διαθῆκαι, μία μὲν ἀπὸ ὄρους Σινᾶ, εἰς δουλείαν γεννῶσα, ἥτις ἐστὶν Ἄγαρ. Τὸ γὰρ Ἄγαρ Σινᾶ ὄρος ἐστὶν ἐν τῇ Ἀραβίᾳ, συστοιχεῖ δὲ τῇ νῦν Ἱερουσαλήμ, δουλεύει δὲ μετὰ τῶν τέκνων αὐτῆς· ἡ δὲ ἄνω Ἱερουσαλὴμ ἐλευθέρα ἐστίν, ἥτις ἐστὶ μήτηρ πάντων ἡμῶν. Γέγραπται γάρ· «Εὐφράνθητι στεῖρα ἡ οὐ τίκτουσα, ῥῆξον καὶ βόησον οὐκ ὠδίνουσα· ὅτι πολλὰ τὰ τέκνα τῆς ἐρήμου μᾶλλον ἢ τῆς ἐχούσης τὸν ἄνδρα».
Απόδοση στη Νεοελληνική:
Αδελφοί, ο Αβραάμ απέκτησε δύο γιους, έναν από τη δούλη κι έναν από την ελεύθερη γυναίκα του. Ο γιος της δούλης όμως γεννήθηκε σύμφωνα με τους φυσικούς νόμους, ενώ ο γιος της ελεύθερης σύμφωνα με την υπόσχεση του Θεού. Αυτά πρέπει να τα καταλάβουμε σαν μια εικόνα. Οι γυναίκες δηλαδή είναι οι δύο διαθήκες: η μία στο όρος Σινά, που γεννάει δούλους, κι αυτή είναι η Άγαρ. Η Άγαρ συμβολίζει το όρος Σινά στην Αραβία, κι αντιστοιχεί στην τωρινή Ιερουσαλήμ, που πραγματικά είναι υπόδουλη, αυτή και τα παιδιά της. Αντίθετα, η ουράνια Ιερουσαλήμ είναι ελεύθερη, κι αυτή είναι η μητέρα όλων μας. Λέει σχετικά η Γραφή: Να χαίρεσαι, στείρα, εσύ που δε γεννάς! Φώναξε και κράξε με χαρά, εσύ που δεν κοιλοπονάς! Γιατί είναι περισσότερα της διωγμένης τα παιδιά παρά εκείνης που έχει τον άντρα.
Το Ευαγγέλιο
Ἐκ τοῦ κατά Ματθαῖον
Κεφ. η΄ 28 – θ΄ 1
Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἐλθόντι τῷ Ἰησοῦ εἰς τὴν χώραν τῶν Γεργεσηνῶν ὑπήντησαν αὐτῷ δύο δαιμονιζόμενοι, ἐκ τῶν μνημείων ἐξερχόμενοι, χαλεποὶ λίαν, ὥστε μὴ ἰσχύειν τινὰ παρελθεῖν διὰ τῆς ὁδοῦ ἐκείνης. Καὶ ἰδοὺ ἔκραξαν, λέγοντες· Τί ἡμῖν καὶ σοί, Ἰησοῦ Υἱὲ τοῦ Θεοῦ; ἦλθες ὧδε πρὸ καιροῦ βασανίσαι ἡμᾶς; Ἦν δὲ μακρὰν ἀπ᾿ αὐτῶν ἀγέλη χοίρων πολλῶν βοσκομένη. Οἱ δὲ δαίμονες παρεκάλουν αὐτὸν λέγοντες· Εἰ ἐκβάλλεις ἡμᾶς, ἐπίτρεψον ἡμῖν ἀπελθεῖν εἰς τὴν ἀγέλην τῶν χοίρων. Καὶ εἶπεν αὐτοῖς· Ὑπάγετε. Οἱ δὲ ἐξελθόντες, ἀπῆλθον εἰς τὴν ἀγέλην τῶν χοίρων. Καὶ ἰδοὺ, ὥρμησε πᾶσα ἡ ἀγέλη τῶν χοίρων κατὰ τοῦ κρημνοῦ εἰς τὴν θάλασσαν, καὶ ἀπέθανον ἐν τοῖς ὕδασιν. Οἱ δὲ βόσκοντες ἔφυγον· καὶ ἀπελθόντες εἰς τὴν πόλιν, ἀπήγγειλαν πάντα καὶ τὰ τῶν δαιμονιζομένων. Καὶ ἰδοὺ πᾶσα ἡ πόλις ἐξῆλθεν εἰς συνάντησιν τῷ Ἰησοῦ· καὶ ἰδόντες αὐτὸν, παρεκάλεσαν ὅπως μεταβῇ ἀπὸ τῶν ὁρίων αὐτῶν. Καὶ ἐμβὰς εἰς πλοῖον, διεπέρασε, καὶ ἦλθεν εἰς τὴν ἰδίαν πόλιν.
Απόδοση στη Νεοελληνική:
Εκείνο τον καιρό, όταν έφτασε στην απέναντι όχθη, στην περιοχή των Γεργεσηνών, τον συνάντησαν δύο δαιμονισμένοι που έρχονταν από τα μνήματα, τόσο φοβεροί, που κανένας δεν τολμούσε να περάσει από κείνον το δρόμο. Και με κραυγές του έλεγαν: «Τι δουλειά έχεις εσύ μ’ εμάς, Υιέ του Θεού; Ήρθες εδώ να μας βασανίσεις πριν την ώρα μας;» Μακριά απ’ αυτούς έβοσκε ένα μεγάλο κοπάδι από χοίρων. Και οι δαίμονες τον παρακαλούσαν λέγοντας: «Αν είναι να μας διώξεις, άφησέ μας να πάμε στο κοπάδι των χοίρων». Κι εκείνος τους είπε: «Πηγαίνετε». Αυτοί βγήκαν και πήγαν στο κοπάδι των χοίρων. Και όλο το κοπάδι των χοίρων όρμησε και γκρεμίστηκε στη λίμνη και πνίγηκαν μέσα στα νερά. Οι βοσκοί έφυγαν, πήγαν στην πόλη και ανάγγειλαν όλα τα συμβάντα και ό,τι έγινε με τους δαιμονισμένους. Βγήκε τότε όλη η πόλη να συναντήσει τον Ιησού, κι όταν τον είδαν, τον παρακάλεσαν να φύγει από την περιοχή τους. Ο Ιησούς επιβιβάστηκε στο πλοίο, διέσχισε τη λίμνη και ήρθε στην πόλη του.
Ο Χριστός εξουσιάζει τα πάντα
Πέμπτη Κυριακή του Ματθαίου σήμερα, αγαπητοί. Την περασμένη Κυριακή ο Ιησούς, όπως ακούσαμε, θεράπευσε τον δούλο του Εκατοντάρχου. Και στη συνέχεια ένα πλήθος ανθρώπων Τον εκύκλωσαν. Πολλούς εθεράπευσε, καθώς και δαιμονισμένους, και ύστερα δεν μπορούσε να αντέξει άλλο τους ανθρώπους, δεν ήθελε τη δόξα και τη δημοσιότητα, Εκείνος που είναι η άκρα ταπείνωση, γι’ αυτό και μπήκε με τους Μαθητάς Του στο πλοίο να περάσει αντίπερα. Έγινε τρικυμία στη θάλασσα της Γαλιλαίας κι ο Κύριος θαυματουργικά την έκανε γαλήνη μεγάλη.
Και, καθώς βγήκαν στη χώρα των Γεργεσηνών, Τον συνάντησαν δύο δαιμονισμένοι, δύο ταλαίπωροι, δύο επιθετικοί και επικίνδυνοι συνάνθρωποί μας. Κατοικούσαν στα μνήματα κι ήσαν ο φόβος και ο τρόμος των περαστικών. Και, καθώς αντίκρυσαν τον Θεάνθρωπο Χριστό μας, φώναξαν δυνατά: «Ποια σχέση έχουμε εμείς με σένα; Εσύ είσαι ο Υιός του Θεού και μεις τα πεσμένα πλάσματά Σου». Και δεν μπόρεσαν να αντέξουν την παρουσία και την αγάπη του Κυρίου Ιησού Χριστού.
Αυτό είναι ο δαίμονας. Το πιο δυστυχισμένο πλάσμα της δημιουργίας. Ζει μέσα στο μίσος, στην αντιδικία, στο σκοτάδι και στην αντιπαλότητα. Και κατάλαβαν ότι ο Ιησούς θα τους έδιωχνε από τους ανθρώπους, γι’ αυτό και Τον παρεκάλεσαν να μπούνε στα χοιρινά – ήταν εκεί ένα κοπάδι που έβοσκε. Ο δαίμονας δεν έχει εξουσία πάνω στη δημιουργία καμμία, αν δεν πάρει την άδεια από τον Χριστό μας. Αυτό να το γνωρίζουμε, και γι’ αυτό να έχομε εμπιστοσύνη στον Κύριο και να Τον παρακαλούμε για τα πάντα και να Του αφήνομε τη ζωή μας στα χέρια Του.
Κι ο Κύριος επέτρεψε και μπήκαν εκείνοι στα χοιρινά κι αυτά έτρεξαν αμέσως και έπεσαν στη θάλασσα. Ο δαίμονας δεν αντέχεται με τίποτα και μάλιστα από τα άκακα ζώα. Εμείς οι ταλαίπωροι πώς τον αντέχουμε και πώς τον βαστάμε; Κι αν δεν μας εκράταγε ο Ιησούς, θα είχαμε και μεις πέσει τόσες φορές στη θάλασσα και στους γκρεμούς και θά ’χαμε χαθεί.
Οι βοσκοί των χοιρινών έφυγαν, πήγαν στην πόλη και είπαν στους κατοίκους της και στα πέριξ αυτά που είδαν, αυτά που έγιναν και περισσότερο για τους δαιμονισμένους.
Και οι κάτοικοι, τότε, φοβήθηκαν, τα χρειάστηκαν, ήταν παράνομοι, έτρεφαν γουρούνια, παρά τον Μωσαϊκό Νόμο. Και εκείνος που είναι ένοχος τρέμει ακόμη και τη σκιά του και διακατέχεται από το πλέγμα του ενόχου.
Κι ήλθαν όλοι μαζί, όχι για να ευχαριστήσουν τον Κύριο, ούτε να Τον κρατήσουν στην πατρίδα τους, αλλά να Τον παρακαλέσουν να φύγει, γιατί συνείχοντο από φόβο μεγάλο.
Και ο Κύριος, ο οποίος σέβεται την ελευθερία του ανθρώπου, το δώρο που χάρισε Εκείνος στο πλάσμα Του, σηκώθηκε και έφυγε, διέσχισε πάλι τη θάλασσα της Τιβεριάδος, και ήλθε εις την ιδίαν πόλιν, στην Καπερναούμ. Η Βηθλεέμ τον εγέννησε, η Ναζαρέτ τον ανέθρεψε και η Καπερναούμ Τον είχε.
Ας κρατάμε και μεις κοντά στην ψυχή και στην ζωή μας την ανάσα και τη Χάρη, την ευλογία και τη δύναμη του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Και σε μια εποχή θολή, αβέβαιη, ταλαίπωρη και γεμάτη σύγχυση, φόβους και φοβίες, έχουμε τη μεγαλύτερη ανάγκη του Ιησού μας. Ας Τον κρατήσουμε και κέρδος θά ’χουμε και μεις, και κέρδος θά ’χουν και οι άλλοι.
† Αρχιμανδρίτη Ανανία Κουστένη, Το Κήρυγμα της Κυριακής, Από την Κυριακή μετά την Πεντηκοστή, τόμος Β΄, εκδ. Ακτή, Λευκωσία 2009, σελ.33-36.
