Διατροφική παιδεία
Ως κώδικα κρίσεως ο Χριστός μας, κατά τη Δευτέρα Παρουσία, θα βάλει την αγάπη. Όχι τόσο την αγάπη στον εαυτό Του, τόσο όμορφος είναι απέναντι μας, που τη βάζει δεύτερη αλλά την αγάπη προς το συνάνθρωπό μας, στον αδελφό μας τον ελάχιστο, στον πλησίον μας, την αγάπη την έμπρακτηː «Πείνασα και μου δώσατε να φάω», λέει. Και δεν εννοεί μόνο το ψωμί το καθημερινό, «τον άρτο τον επιούσιο», αλλά και «τον άρτο τον υπερούσιο». Π. Ανανίας Κουστένης
Κυριακή ΙΑ΄ Λουκά: Εμείς ως Χριστιανοί Ορθόδοξοι και ως Έλληνες λεβέντες, είμαστε στην Εκκλησία του Χριστού. Μεγάλη τιμή και μεγάλο προνόμιο και μεγάλη χαρά για μας. Στα τελευταία χρόνια γίνεται ένας αγώνας να μας βγάλουν απ’ αυτή την ομορφιά. Ας την κρατήσομε μ’ όλη μας την ψυχή. Θα την χρειαστούμε κι εμείς, θα την χρειαστούν και τα παιδιά μας, αλλά και θα τιμήσομε τους Προπάτορας και ιδιαίτερα το Χριστό μας και Θεό μας, που μας κάλεσε στην αγία Του Εκκλησία. Ας μην αποδειχθούμε ανάξιοι, γιατί πολλοί θα ΄ναι οι καλεσμένοι αλλά λίγοι οι εκλεκτοί. Η Χάρη Του ας μας αξιώσει να είμαστε με τους εκλεκτούς. π. Ανανίας Κουστένης
Κυριακή Η’ Λουκά: «Η Παραβολή του Καλού Σαμαρείτη». Εκείνο που απομένει σε εμάς και χρειάζεται να κάνομε είναι να Τον αγαπάμε, μ’ όλη μας την ψυχή και μ’ όλη μας την καρδιά, διότι ο Ιησούς είναι η πρώτη και η στερνή μας αγάπη. Και στο όνομά του να διακονούμε τον πλησίον, τον κάθε άνθρωπο, γιατί πλησίον σημαίνει, και είναι, αυτός ο οποίος έγινε από το ίδιο χώμα και από την ίδια δημιουργική πνοή. Πλησίον είναι ο κάθε άνθρωπος και ο Χριστός μας εν ετέρα μορφή. Ας το ‘χουμε υπόψη μας αυτό. Θα μας κάνει καλό. π. Ανανίας Κουστένης
Κυριακή Ε΄ Λουκᾶ: «H παραβολή του πλουσίου και του Λαζάρου». Το χειρότερο κακό στον άνθρωπο είναι η πώρωση, η δαιμονοποίηση της υπάρξεώς του, η φυλακή του, το κλείσιμο και το κάστρο του αυτισμού του. Ο Θεός να μας φυλάει από τέτοια πώρωση. Κι αν είμαστε πλούσιοι, να μας φωτίζει να φερόμεθα με καλοσύνη και δικαιοσύνη στους πτωχούς, και να τους φροντίζουμε, γιατί είναι ο ίδιος ο Χριστός. Κι αν είμαστε φτωχοί, να κάνομε υπομονή και να ‘χομε την απαντοχή μας στο Θεό, που ‘ναι ο πλούτος όλων και περισσότερο ο πλούτος των πτωχών. † π. Ανανία Κουστένη
Κυριακή ΣΤ’ Λουκά: «Η θεραπεία του δαιμονιζομένου των Γαδαρηνών»:
…Ο Κύριος θεράπευσε τον δαιμονισμένο και αυτοί αντί να χαρούν, αντί να προτιμήσουν τον Κύριο και να ‘ρθούν κι αυτοί, προτίμησαν τα γουρούνια και τα πάθη τους, και το φόβο που γεννά η αμαρτία και η παρανομία, και παρεκάλεσαν τον Κύριο να φύγει. Κι ο Κύριος έφυγε, γιατί με το ζόρι δεν κάμει ποτέ ο Κύριος το καλό. Ζόρι και καλό δεν πάνε. Ο Κύριος είναι όντως δημοκράτης…
Να μην απελπιζόμαστε… Χωράφι και αγρός είναι η ψυχή μας. Μπορεί να ‘ναι καταπατημένη και πωρωμένη, μπορεί να έχει πέτρες, μπορεί να έχει αγκάθια. Όμως ο λόγος του Θεού είναι παντοδύναμος, η θεία Του Χάρις δραστική. Και μπορεί ένα χωράφι γεμάτο πέτρες και αγκάθια και καταπατημένο, να το κάνει πανέμορφο περιβόλι. Μπορεί την ψυχή ενός κακούργου να τη μαλάξει η θεία Χάρις και να την κάνει αγία.
Ο Ιησούς είναι η μεγάλη μας αγάπη, η πρώτη και η στερνή μας αγάπη, το Α και το Ω της ζωής μας. Και σε κάποια στιγμή που όλα θα τ’ αφήσωμε κι όλοι θα μας αφήσουν, Αυτός θα ‘ναι μπροστά μας, Αυτός θα έλθει να μας πάρει. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη χαρά και μεγαλύτερη ελπίδα απ’ αυτό.
