*Θα έρθει μια μέρα που θα γίνουμε όλοι στρατηγοί και δεν θα υπάρχουν στρατιώτες στην κουζίνα*!
Με όπλο την γιαγιά Ελπίδα!







Όλοι μας έχουμε αναμνήσεις από τα κεφτεδάκια της γιαγιάς και τα τάπερ της μαμάς. Θυμάμαι μικρός σε ένα κουτουκάκι να γράφει στον μαυροπίνακα με κιμωλία: Κιφτέδες με σζμι κι κιφτέδες αδέτσι, θέλοντας να πει ο ταβερνιάρης ότι έχει κεφτέδες με ζουμί (σάλτσα)και κεφτέδες (αδε έτσι) δηλαδή τηγανιτοί.